hayallerin ortakları

benimle bir hayale ortak olacak o kadar çok insan var ki hayatımda... kimisi yeterince kuvvetli değil... kimisi bugününden habersiz ve yarını asla göremiyor... ben bir mutluluk hayali çiziyorum yarına ait olan... içerisinde öncelikle umutlarım var... hayallerim, mutlu günlerim var... doğacak çocuğumun ağlama sesleri var... bir gün koskocaman bir çocuk olduğunda isyan edecek bir babası olacak... ve ben o günleri göreceğim... önceki yıllara baktığım zaman bir çok şeyin aslında değiştiğini görüyorum... insanlar değişti, hayat standartları değişti... ve tabi şartlar da değişti... bu dünyanın sevgi temelleri üzerine kurulduğuna inandığım günlerden bu güne hiç bir şey değişmedi... atılan her adımda sevgi var... uzaklaştığın her şeyde sevgi var... korkularında sevgi var... bağlılıklarında sevgi var... hayatın her anında mutlaka sevgi var... peki insanlar nereye saklıyor bu sevgilerini ? korkuyorlar... vuramıyorlar dışarı... çünkü herkes yorgun... daha fazla sevemeyeceklerine inanıyorlar... bir sevgi acısını aşk acısını daha kaldıramayacaklarına inanıyorlar... haklılar aslında... yaşadıkları tüm aşkları düşündüklerinde geçirdikleri her mutlu güne karşılık gelen bir acı var mutlaka... eee bu kadar zor mu peki mutlu olmak ? hayır değil... umutlar bizi o mutluluğa giden yolda aydınlatacak olan tek etkendir... asla umudunu yitirmemelisin... var oluşunun tek nedeni içindeki inanç ve umutlarındır... inanmayan insan bir hiçtir... bir şekilde elbette bazı şeylere inanmak zorunda hisseder insanlar kendilerini... ve bu inanç asla yarı yolda bırakmaz kimseyi... dönem dönem inancını sorguladığın anlar olur hayatında... elbette olacak... ama güçlü olmalısın ayakta kalmalısın... bir sonraki günün insana ne getireceğini kimse bilemez... ama iyi çağırmalısın iyi gelmesi için... pozitif bakmalısın hayata pozitif yaklaşmalısın insanlara... çok büyük kaoslar olabiliyor hayatta bazen güçsüz düşebiliyor, yenilebiliyoruz belki... ama asla umudumuzu yitirmiyoruz... bu gün verdiğimiz savaş yarın vereceğimiz bir çok savaşa önderlik edecektir... ve biz her verdiğimiz savaşta biraz daha güçleneceğiz... bir zaman sonra kan dökülmeyecek savaşlarda... acı yaşanmayacak... kimisi buna gaddarlık der kimisi umarsızlık... ben buna olgunluk diyorum... değer verdiğin her şey bir zaman sonra üzerine gelmeye başlıyorsa eğer... değer yargılarını sorgulamalısın... her şeyden önce kendine verdiğin değer eğer ki x başka bir şeye verdiğin değerden daha azsa daha yolun başındayken kaybetmişsin demektir... yola çıkarken yanına alacağın materyaller önemlidir... bazı şeyler yanındayken seni yolda bırakırken bazıları olmadan yola çıkamazsın... bugün bulunduğum yerden bir hayale ortak olacak insanlar seçiyorum... her farklı insana farklı hikayeler yazıyorum... hepsi mutlu gidiyor ama dikkat edilmesi gereken bir şey var... asla final sahnelerini yazmıyorum... çünkü ucu açık... ne yüklersen o olur... kötü gidersen kötü bitecektir... iyi gidersen bitmeyecektir... iyi giden senaryonun tek bir sonu var... hayırlı bir ölüm... kötü bitişler can yakacaktır ama bu senin acıya olan bağışıklığınla doğru orantılıdır... bugün yeniden olduğum yerden hayata bir göz attım da... yaşayacak hala çok afzla şey var ve ben koskocaman umutlarla yoluma devam ediyorum... ellerim ayaklarım yerden kesilinceye, nefes alış verişim bitinceye ve damarlarımdaki kan akmaya devam ettiği sürece ben yaşamaya devam edeceğim...  hemde aynı umutlarla... ;)