sakla mahremini...

mahreminde kendine ayırdığın bazı noktalar olmalı... hatalarından uzak, düşmanlarından yada yabancı ellerden uzak... senin olmalı bir kere... yalnızca kendine sakladığın el değmemiş noktalar olmalı... kötü zihniyetlerin kirlettiği bu günlerde onları kendinden bile koruyabilmelisin mutlaka... yasaklı olmalı... erişimi imkansız olmalı... her diğer erişim engellinin açtığı gibi değil aksine erişime yasaklı bir hudud çizmelisin... kendin bile dokunamamalısın... olur da zayıf bir anında teslim edersin diye... öyle uçsuz bucaksız bir derinlikte olmalı... gün gelir bir sevgili elde etmek ister diye kat kat sarmalamalısın... hangi sevgili değecektir senin mahremine ? hangi arsızlar dokunacaktır en çorak topraklarına... dokunmasınlar... yapma... :/ dokunma, dokundurma asla... sakla duygularını, sakla kendini kolay açma dışarı ne olur ki ? yapabilirsin... bir kez olsun kendinden sakın kendini aynaya bak ve bunu kendine söyle senin mahremin yalnızca senin olmalı... hiç koklanmamış bir çiçek düşün dağların tepelerinde yetişiyor olsun... bir gün bir dağcı çıkacak ona erişmek için... sonra başak bir dağcı... hepsi belki bu yolda hayatını kaybedecek... ama erişemeyecekler... o gün gelecek... bir dağcıya ağacından bir dal uzatacaksın... tutunup yanına gelecek... koklayacak seni... dokunacak yapraklarına... ama incitmeyecek... saracaksın onu tüm güzel kokunla... seni bağrına basacak... herkesden, her şeyden muhafaza edecek... ama kopardı ki seni :/ solacaksın yavaş yavaş... dilediğince narin baksın sana... istediği kadar korusun... sen artık koparıldın... senin mahremin yok! sen artık başkasına aitsin... sonra vazonun içerisinden atılacaksın bir pencereden... yaprakların dağılacak... kentin sokaklarında uçuşacak yaprakların... sonra biri yerden alacak seni yeniden koklayacak... belki yaralarını saracak... koklayacak seni... kokuna hayran kalacak nasıl atarlar senin gibisini diyecek... o da sevecek seni...  ona onardığı yapraklardan kucak açacaksın... o da sevecek seni... ama sen koparılmıştın unuttun mu... yeniden ve yeniden öleceksin... makineye bağlı hayatın elbet bir gün solacak... ama keşke koparılmasaydın... keşke kaderinle her diğer çiçekler gibi 4 mevsimi görebilseydin... kendin topraklarında ayakların yere basarken terk etseydin o hayatı... ama artık başkalarının ellerinde son buluyor hayatın ne yazık... :/ sakla mahremini yeni açan çiçek... bir gün bir dağcı gelecek ve sen... ;)