yine yeniden başka...

bir kayboluş var benliğimde... bir yakarış ve bir çıplık kopuyor gece olduğunda istanbulda... yalnızca karanlığın hüküm giydiği sokakların sessiz çığlığı var... anımsadığım hatıralarımdan kurtulmak istediğim her an... biraz daha yaklaşıyor buluyorum kendimi ölüme... sanki bir bitiş, başka bir başlangıç olacakmış gibi... hislerimi kaybettiğim yıllara gidiyor aklım ve nedensiz karalamalar eşliğinde dağıtıyorum kafamı gene... karışıklıklardan söz ediliyor sürekli... ve bir haykırış inliyor kulaklarımda... "nedeeeeeeeeeeeeeeeeeeeen" :/ belki bir vicdan muhakemesi içerisinde yada bir isyanın eşiğindeyim... belkide hiçlik damarlarımdan arınırken buluyorum kendimi... ne anlam ifade ediyor ki yazılan her bir kelime... ucu bir yere çıkmayan ıssız sokaklar gibi dökülüyor kelimeler kalemimden... ve ben ağlıyorum... haksızlıkla verdiğim savaşın son raundunda kendimle yüzleşirken buluyorum gene kendimi... bir çıkar yol vardır elbet... ruhun derinliklerinde savaşmaktan yorulmuş bir huzur bekçisi var... son artıklar toplanıyor artık bedenimden... belkide sevgi kırıntıları can buluyor bedenimde yeniden... merhamet, gurur, onur ve insanlık... artık eski değerlerden kalmıyor yer yüzünde... bir şarkının sözleriyle alakalı değil belki satırlar ama.. karışmış zihin fırtınaları içerisinde gelen yoğun üzüntünün benliğimde yarattığı kaos etkisinin çıkar yolu bu... buraya yazmasaydım gene olmadık sayfalarda başka bir isim alacaktı yazılarım... bir yola çıksın istemiyorum... bir çıkar yolu olsun da istemiyorum... yalnızca yazıyorum... bazen hislerimle, bazen düşüncelerimle ve bazen mantığımla... ya hepsini kaybedersen ? :/ boşluktan nefret ediyorum... sonu belirsiz atılan adımlar yada insanlardaki çağrışımlardan nefret ediyorum... artık yorgunum sanırım... gene bir yere çıkmayacak onca söz yazdım... yada anlam yükleyemedim hiç bir kelimeye... ama sanırım ben artık yoruldum... çok üzgünüm... :/ sen şimdi bana saçma bir cümleden söz et ben bir geminin yol aldığı mesafeyi sürünerek kat edeyim istanbulda... giderken gülümsememi esirgemeyeceğim... çünkü gün gelecek sende gülümseyeceksin... şimdilik hoşçakal... belki başka bir gün yeniden başka bir silüette gene başka... ;)