Geçmişine soru sorma.... sorular yavanlaşır çünkü zamanla.... aynalara taktım sanırım.... aynada suretini arama..... o sen değilsin, yaşayan(?) suretin yalnızca.... bir kargaşadır gidiyor hayat.... peki sen kimsin.... bu gülümseyen rüzgara karşı kimin sureti..... yorgunluğunu gizle kendinden, uykuya yenik düşme.... bu sen değilsin.... biliyorsun bende ben değilim... dağınık, tedirgin ruhum yalnızca süzülen yaşamın kıyısına.... vakit geç oldu.... dönmeliyiz artık... kaybolan sen değilsin.... geceye karışan suretin.
Aynalara sormalıydın yıllar önce... suretini gizleme kendinden.... bu kaybolan sen değilsin.... yok olan zaman yığını yalnızca..... bir anlık kargaşa.... yenilme.... savaş....
Kargaşa içinde gülümsemeye çalışırken buldum suretini..... benim suretimi farklımı sanıyorsun... rüzgara karşı gülümsüyorum yalnızca, en tedirgin ve saydam zamanlarımda...... geçmişimi gözden geçiriyorum da, salaklıklarıma gülüyorum başka bir kıyıdan.... bu ben değilim.... değişen zaman yalnızca.... saniyeler akıp giderken... zaman geri dönmüyor asla... ve rüzgar, gülümseyişimi bana geri vermiyor.... yalnız olan biz değiliz.... evrenin sanrılarına karıştık sadece...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder